Tom: “Ik voelde mij vereerd met de opdracht. Een van de voorwaarden aan het kunstwerk was dat het een cocreatie moest zijn. Ik houd van oude verhalen, van sprookjes en sages. Ik ben voor deze opdracht daarom op zoek gegaan naar verhalen uit het gebied. Daarvoor zocht ik contact met de heemkundekring van Middelbeers. Een van de meest opvallende verhalen was het verhaal over ‘de Strijkster’”:

Op een Witte Donderdag ergens in het jaar 1865 bevonden zich een drietal vrouwen in het oude Sint Willibrordkerkje toen er de bliksem insloeg. Een vrouw was  op slag dood, twee overleefden het. Een van deze twee vrouwen beweerde sindsdien over helende krachten te beschikken. Door met haar handen over iemand heen te strijken kon ze uiteenlopende klachten en ziekten genezen. Van heinde en verre bezochten mensen haar.

De heemkundekring ‘Den Beerschen Aard’ wist nog meer mooie verhalen te vertellen maar toen Tom de heren vroeg van welk verhaal hij een sculptuur moest maken kozen ze unaniem voor het verhaal van ‘De Strijkster’. Het dorp heet nou eenmaal niet voor niets Strijkersgat tijdens Carnaval.

De heemkundekring bestaat uit vaak gepensioneerde vakmannen in uiteenlopende ambachten. Tom: “Ik heb het beeld met al die ambachten in het achterhoofd ontworpen. Zodat zoveel mogelijk ambachten terug konden komen in het werk. De sculptuur is dan ook echt samen gemaakt met alle leden van de heemkundegroep: Zo heeft de strijkster een jurk van gelast metaal, de sculptuur staat op een riant plateau dat is voorzien van tegels. Het glas-in-lood ambacht is geëerd in het kerkvormige kader. Het verhaal van Strijkster is op een steen naast het beeld te lezen. En zo verder.”

Het handschrift van Tom is onmiskenbaar terug te vinden in de door hem geboetseerde handen en het hoofd van de Strijkster. Tom: “Met mijn werk doe ik een beroep op de eigen creativiteit en kinderlijke fantasie van de kijker. Ik heb het goed gedaan als er een glimlach verschijnt op het gezicht van diegene die mijn werk bekijkt. Ik wil mensen weer in contact brengen met de kinderlijke grenzeloosheid die bij het volwassen worden steeds meer naar de achtergrond verdwijnt. Dit citaat van Pablo Picasso zegt het eigenlijk precies:

‘Ieder kind is een kunstenaar. De moeilijkheid is er een te blijven als je groot wordt.’

Voor mij komen levenloze objecten tot leven. Ditzelfde effect moet mijn werk uitlokken bij het publiek. Ik wil hen prikkelen om de wereld op een speelse en positieve manier te aanschouwen. Ik ben in mijn opzet geslaagd als toeschouwers en voorbijgangers een interactie aangaan met mijn sculpturen. Ik hoop dat er straks veel selfies gemaakt gaan worden met ‘onze strijkster.’ Dat zou echt een kroon zijn op onze samenwerking.