“Ik ben gefascineerd in het feit hoe wij als mens het landschap vormen” vertelt Renée van Oploo. Het is indrukwekkend hoe we als mens invloed hebben op de ‘natuur’ om ons heen. Sinds het intensiveren van de landbouw heeft het landschap transformaties doorgemaakt. De Kleine Beerze is bijvoorbeeld steeds rechter geworden door de verkaveling die plaatsvond. Maar hoe rechter de beek des te sneller stroomde het water het gebied uit. Met die extreme droge perioden waar we tegenwoordig mee te maken hebben, komen we tot de conclusie dat hoe de beek ooit liep misschien zo slecht niet was.” Het beekherstel van de Kleine Beerze betreft een project van ruim 10 jaar waarbinnen de beek zoveel mogelijk zijn oorspronkelijk loop weer krijgt en waar er rondom en aan de beek ruimte wordt gemaakt voor duurzaamheid, natuur, recreatie en kunst.

De herinrichting van dit gebied is voor Renée de inspiratiebron voor het werk ‘fundament’. Het object is een vastlegging van de herinnering aan de huidige visie op het landschap. Het object geeft zowel het heden als het verleden weer, geometrisch en geabstraheerd. Het object is gevormd uit een digitale tekening. Renee: “In deze tekening heb ik de huidige en toekomstige rivier over elkaar gelegd. Door deze naar elkaar toe trekken ontstond er een lijnenspel. Dit vormen de vouwen in het roestvrijstaal. Het object is zo een symbiose tussen de oude en de nieuwe loop van de Kleine Beerze. Mogelijk is het object ook een suggestie van een kaart, opgevouwen en weer uitgestreken en staat zo symbool voor de herinrichting van het landschap en het meanderen van de rivier. Via de lijnen in het roestvrijstaal stroomt het regenwater op het cortenstaal, dit refereert symbolisch aan het ijzer in de grond.”

Naast het kunstwerk heeft Renée ook een workshop in spelvorm ontwikkeld en gegeven. Ze nodigde allerlei partijen uit van bewoner tot ambtenaar, van biologische boer tot ondernemer, van natuurbeschermer tot vogelaar. De gemene deler? Iedereen vertegenwoordigde iets of iemand die iets wil van het landschap rondom de Kleine Beerze. Renée: “Samen met deze mensen hebben we geprobeerd aan de hand van het spel alles opnieuw een plek te geven. Want iedereen heeft het landschap op een of andere manier nodig. Maar we moeten er voor zorgen dat ook die, die geen stem hebben, hun plek in het landschap kunnen (her)vinden/behouden.

Met het spel beoog ik mensen na te laten denken, hun visies te uiten en misschien wel bij te stellen. Tijdens deze workshop zijn er allerlei dingen gezegd en vastgesteld. Ik heb deze bevindingen tot tekeningen verwerkt en een aantal daarvan heb ik laten graveren op mijn kunstwerk. Ze vertellen het verhaal van de Kleine Beerze. De plek die mijn werk heeft gekregen is een passende plek. Het ligt nabij een kruispunt van de beek met de weg. Het nodigt uit om als ijkpunt te fungeren, een start-/eindpunt van een heerlijke wandeling. Of als rustpunt. Een moment van bezinning.”